Over de helft .. !

Hola amigos!

Een tijdje geleden, maar hier is weer een nieuwe reisblog.
Ik was gebleven bij het weekend van 18 maart. Dat weekend zijn we met de groep naar Somoto gegaan. Via Masaya naar Tipitapa, via daar naar Estili en als laatste stop Somoto. Het grootste deel van de tijd konden we gelukkig zitten. Al hadden we ook een paar bussen die overvol waren, één bus bijvoorbeeld , wij wilden instappen maar er kwam een verkoper uit (verkopen meestal drinken of fruit), maar toen kwam er nog 1, en nog 1! Er kwamen wel 7 verkopers uit één bus haha! Net genoeg voor ons achten dus. Helaas konden we hier niet zitten en werden we erin geduwd, de deur kon nog net dicht. Niet echt fijn voor de lange Nederlanders.
Een uur voor aankomst hield de bus er mee op, Peter heeft met een paar locals de bus naar achter geduwd, want kennelijk was de achteruit er mee opgehouden, het zijn oude opgepimpte en afgedankte Amerikaanse schoolbussen. Alles kan in Nicaragua.

Zaterdag gingen we vroeg op pad, canyoing! De dag begonnen we met een stevig ontbijt, gallo pinto, rijst, bruine bonen, wat groentes en gefrituurde kaas, bah haha! Met de jeep werden we naar de rivier gebracht, iedereen kreeg een zwemvest en stevige wandelschoenen aan. Een tijdje lopen en toen kwamen we bij de rivier aan, prachtig ! Een super ervaring, een draaikolk gemaakt in een super kleine grot, grote vlinders, spinnen en veel vleermuizen gezien, hele mooie natuur en van een rots van 5 m. gesprongen. De jongens en Monica gingen zelfs van een rots van 10 m. af! Op het einde tintelden mijn vingers van de kou. Maar wat was het mooi. Al met al hebben we wel 4 uur in het water gezeten.
Eenmaal terug bij het hostel stond de lunch klaar met vers gevangen kip. Even bijkomen en rond 16:00 hiken op de berg met de groep. Er waren 2 uitzichtpunten waar wij graag heen wilden. Onderweg was het uitzicht super mooi, je kon de grens van Honduras zien! Hier zaten we namelijk maar een paar km. vandaan. Bij het tweede uitzichtpunt hebben we een kampvuurtje gemaakt en genoten van de zonsondergang, wat een rust en wat een heerlijk genietmomentje.
Natuurlijk wordt het na een zonsondergang snel donker, hadden wij niet echt aan gedacht. Vuurtje uitgemaakt en rennend de berg af! Gek genoeg heeft niemand zijn enkel verzwikt, want het was pikkedonker.
Die avond hebben we nog een kleine schorpioen gezien, best spannend om te zien.

Zondag gingen we om 7:00 weg om te abseilen, met de jeep erheen, nog 40 min lopen en toen kwamen we bij de rots aan. Ik offerde mij op om wel als eerste te gaan, de zenuwen begonnen langzamerhand te komen toen ik het broekje aan kreeg. Eenmaal bij de rand kreeg ik knikkende knieën en ik durfde niet meer! Gelukkig was Jeroen zo stoer om als eerste te gaan, dan maar als tweede.
Eenmaal de rand over, gaat het met de zenuwen en adrenaline. Maar het blijft spannend, 30 meter is toch best hoog!! Gelukkig heeft iedereen het gedaan, het was zo gaaf dat we allemaal 2 keer zijn geweest. Natuurlijk is de tweede keer spannend, maar dan geniet je wel meer ! Hele gave ervaring, volgende keer voor de rots van 50 meter.. haha.
Rond 11:00 gingen we met privé vervoer terug, we deden er alsnog 6 uur over, maar wel 4 uur minder dan de heenweg !

Die stage week was gelukkig al leuker dan de eerste paar weken. De collega's vinden het erg lastig om mij te begeleiden, er wordt hier anders tegen stagiaires aangekeken dan in Nederland. Weer veel meegekeken en af en toe de baby's getempt en aan de monitor gelegd. Verder heb ik bij Monica meegekeken, zij staat op labor y parto (bevallingen). Best heftig, zo'n bevalling ! Veel informatie voor school verzameld. Eindelijk een verslag af en ingeleverd. Is best lastig om hier hard voor school aan de gang te gaan vanwege het weer, dan ga je liever naar het zwembad.

Het weekend van 25 maart was erg rustig, natuurlijk zijn we vrijdag wezen stappen, helemaal los gegaan met Kim en Monica, ik heb nog nooit zo lelijk gedanst, maar dat maakt niks uit. De avonden beginnen we meestal op de Calzada en dan door naar Reiley's of Kelly's. Zaterdag heerlijk bij het zwembad gelegen en 's avonds een meidenavondje met 'mean girls', zondag druk voor school bezig geweest en eind van de middag filmavondje met de groep.

Zaterdag 1 april hebben we met de nieuwe mensen van de groep de Mombacho beklommen (vulkaan van Granada). 20 min met de bus erheen, dan nog 10 min met de tuc tuc en dan ben je bij het beginpunt van de vulkaan. Wij gingen als diehards de vulkaan beklimmen, 2 uur naar boven, daar een tocht van 1.5 uur en dan weer 1.5 uur terug. Het begin stuk was prima te doen, met een ijsje in mijn hand begon ik met volle moed aan de klim. Het viel best mee met hoe steil het was, totdat de eerste bocht kwam. Het leek wel alsof de vulkaan na elke bocht steiler werd! Op een gegeven moment moesten we om de 5 min. stoppen, ik had ook zo'n last van de hitte.
Water drinken, bijkomen en door. Dit ging zo 45 min en we waren toen pas net op 1/3. Wat een klim zeg. We kwamen op een gegeven moment zelfs bij een punt dat 4 wheel drive nodig was. Voor de echte diehards lagen er stokken, ik pakte er 2 om mijzelf te ondersteunen en dat ging best prima gelukkig. Voor een paar tientallen meters ...
Het was zo zwaar dat we om de 10 m. moesten stoppen. Onze leukste stop was bij een avocado boom, waar we onze eigen avocado's hebben geplukt.
Af en toe schreeuwde er iemand dat we wel van het uitzicht moesten genieten, want wat was het prachtig! Heel groen, veel vlinders en insecten.

Na 3 uur kon ik eindelijk de stokken van mij af gooien en kwam ik met een bezweet lichaam en knalrood hoofd aan !! Koude cola, wraps met tonijn en klaarmaken voor de hike op de Mombacho. De tocht zou 1.5 uur duren, door de jungle op zoek naar luiaarden. Helaas geen luiaard gezien, maar wel prachtige bomen, mooi uitzicht en gassen uit de grond, al is de vulkaan inactief. Gek genoeg waren wij na 45 min. al terug, is toch iets mis gegaan.

De tocht terug duurde al met al 2 uur, ook dit was erg zwaar, je voelde het ontzettend in je knieën, maar het ging wel beter en sneller dan de heenweg. Er zitten daar krekels die zo'n hard geluid maken, dat het pijn doet aan je oren!
Eenmaal beneden met de tuctuc naar Granada, leuk om een keer gedaan te hebben!

Vorige week veranderde ineens alles op stage! Ik hoorde ineens bij het team, collega's praatten veel tegen mij, ik heb een sonde gezet en een infuus ingebracht. Bevallingen gezien, zorg gegeven aan een pasgeborene op labor y parto en op neonato, super !!

Afgelopen weekend zijn Steffi, Monica en ik naar Costa Rica gegaan voor ons visum. Vrijdag rond 7:00 vertrokken we en die avond kwamen we om 19:00 aan in Tamarindo. Onderweg hebben we veel in de file gestaan door Semana Santa (heilige week). Families trekken erop uit met paard en wagen, een soort kruistocht! Bij de grens 2.5 uur moeten wachten vanwege de controle. Het zat niet echt mee, maar we zaten in een bus met airco, best fris haha. Het hostel was super mooi, we hadden een kamer met airco!! Een keer niet zoveel zweten, in Granada moeten we het doen met onze ventilator.

Die zaterdag hebben we de hele dag bij het strand gelegen, super mooi hier! Schelpen gezocht, aapjes in de bomen, een boom die precies zo gemaakt was dat je erin kon liggen. Op een gegeven moment zaten wij als kleine kinderen tegen de golven in te springen, toen er ineens een rog uit het water sprong!! Heel eng, maar gaaf om gezien te hebben. Deze dag afgesloten met een smoothie bij zonsondergang!
Die avond was er ladies night, free drinks! Voor mij helaas niet, want ik heb al 5 weken een parasiet en zit al aan mijn 3e antibiotica kuur.. Maar alsnog een leuke avond gehad!

Zondag hebben we de hele dag bij het zwembad gelegen en super leuke mensen ontmoet waar we de zonsondergang mee hebben bekeken en heerlijke chicken wings mee hebben gegeten! Daarna met z'n allen naar een hostel waar 2 Franse jongens heel mooi gitaar speelden, de sfeer was er zo chill, dat ik in de hangmat in slaap viel. Als afsluiter nog een uur met z'n allen in een oud VolksWagen busje gezeten, wat een heerlijke avond.
Helaas moesten wij maandag weer terug, deze dag hebben we er 10 uur over gedaan.
Bij de grens in Nicaragua hebben ze geen scan-apparaten voor je koffer, alle koffers worden op een tafel gelegd en worden met de hand 'gecheckt'.

Deze week is er op stage helaas weer niet veel te beleven. In semana santa is iedereen vrij, het lijkt wel alsof de zwangere vrouwen zo hebben gepland niet te bevallen in deze week!

Zo.. dat was me een lange blog, ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden om alles te lezen!
Ik kijk al weken uit naar vandaag, want vanavond komt Maurice dan eindelijk! Gek, ik zit hier al 2.5 maand en dat betekent dat ik over de helft ben! Ik wil nog lang niet naar huis..

Liefs Jos(efina)